8 ste reisverslag: NEPAL van 27 t/m 15 april 2016

Hallo allemaal,
Dit is dan mijn 2 de verslag uit Nepal. Doordat ik hier werk en in een gastgezin verblijf is het minder avontuurlijk en afwisselend dan tijdens mijn reizen hiervoor, maar het geeft wel erg veel voldoening.

Zondag 27 maart: Kathmandu:
Vandaag is het wat benauwd, ik hoop niet dat het gaat regenen, maar voor alle zekerheid neem ik mijn paraplu maar mee.
Het is erg druk op de fysiotherapie afdeling met patiënten. Dit is vaak het geval na een vrije zaterdag. Hier wordt gewoon op zondag gewerkt en Pasen wordt niet gevierd en de klok wordt niet 1 uur vooruit gezet i.v.m. de zomertijd zoals in Nederland.
Samen met een Nepalese collega ga ik naar de Nabil bank om de 35000 rupies, die de ATM ingeslikt heeft, terug te krijgen. Ik ben blij dat die Nepalese collega mee is gegaan want anders weet ik niet of het mij gelukt was, want het gaat er erg rommelig aan toe. Maar het zou nog 25 dagen duren voordat het geld teruggestort is, zeiden ze. Ik ben benieuwd.

Maandag 28 maart: Kathmandu:
Op deze 2de Paasdag is hier ook regen voorspelt (net zoals in Nederland). Ik doe voor alle zekerheid maar mijn bergschoenen aan want de weg naar het ziekenhuis zal wel erg modderig zijn.
Rond 16.00 uur is de lucht erg donker en begint het hier ook te stormen en te regenen. Gelukkig had ik mijn poncho meegenomen.

Dinsdag 29 maart: Kathmandu
Langzaam wordt het mij duidelijk waarom de fysiotherapie collega's hier zo druk zijn. Er zijn patiënten die diverse klachten hebben b.v. nek- schouder-lage rug en knieklachten. Als je al deze klachten wil behandelen in een sessie en met oefentherapie en b.v.tens dan ben je al gauw 1,5 uur bezig, terwijl de patiënt maar 150-200 rupies betaalt. In Nederland hebben we het systeem dat we 1 aandoening per keer behandelen zodat wij er in een behandelsessie van 30 min. er volledig aandacht aan kunnen geven. Een andere klacht kan dan op een later moment behandelt worden.

Woensdag 30 maart; Kathmandu
Mijn horloge loopt achter, een teken dat de batterij vervangen moet worden. Ik vind een klein werkplaatsje en deze monteur repareert van alles van t.v.'s tot zaklampen. Hij zet een nieuw batterijtje in mijn horloge voor 100 rupies ( 0,85 euro). In Nederland zou ik minstens het tienvoudige moeten betalen. Vandaag ben ik zowel behandelaar als docent in het ziekenhuis. Mijn collega' s willen graag leren hoe je op de juiste wijze een schouder moet mobiliseren en de wervelkolom. En vandaag hebben we de schouder mobilisaties gedaan en vrijdag komen de wervelkolom mobilisaties aan bod. Ze zijn erg leergierig en daarom is het voor mij extra leuk om hun dit uit te leggen en praktisch te oefenen.
Er is vanaf oktober 2015 een brandstof tekort in Nepal door een blokkade aan de grens met India. Hierdoor krijgen benzine stations weinig of geen benzine, en de prijs is hoog. Ook is er een tekort aan kerosine voor de vliegtuigen. Dit heeft ook voor mijn terugvlucht naar Nederland gevolgen. Hierdoor vertrekt mijn vlucht 3 uur eerder uit Kathmandu om vervolgens een tussenlanding te maken in Lucknow in India om te tanken en daarna een overstap in Abu Dhabi en dan naar Amsterdam. ( doch de aankomsttijd op Schiphol is tot nu toe ongewijzigd gebleven) Maar gelukkig is het nog niet zover, misschien is tegen die tijd de blokkade wel opgeheven.

Donderdag 31 maart: Kathmandu
Vandaag is er weer regen voorspelt en het komt nog uit ook. Het begin rond 15.30 uur te regenen en en te onweren. Het is nog niet droog als ik naar huis toe loop. De onverharde wegen zijn modderig en glibberig geworden. Dus morgen maar weer mijn bergschoenen aandoen. De twee vrouwelijke patiënten die ik gisteren behandeld heb i.v.m. een val op hun staartbeentje waren enthousiast over het resultaat van de behandeling, evenals de vrouw van een politieofficier met knieklachten. Zelfs komen 2 collega' s met hun klachten over pols en knie bij mij. Ik ben blij dat ik ze kan behandelen. Ik heb wel hun gewaarschuwd dat het Ultra geluid apparaat nagekeken moet worden want het wordt warm tijdens de behandeling en dat mag niet. Ben benieuwd wanneer en of het gerepareerd kan worden.

Vrijdag, 1 april, Kathmandu,
Ik dacht dat de grappen van 1 april een Nederlands gebeuren was, maar dat is niet zo want hier in Nepal kennen ze het ook.
Vandaag zou ik aan de fysiotherapeuten les geven over wervelkolom mobilisaties, maar twee moesten eerder naar huis , dus dat is nu uitgesteld naar volgende week. Aan de overige collega' s heb ik de behandelprocedure uitgelegd bij een tennisarm en bij een disfunctie van het kaakgewricht. Na afloop van de werkdag ben ik doorgelopen naar Boudhanath waar ik weer een poging heb gedaan om geld te pinnen en nu slaagde deze operatie wel. Thuis weer mijn bankrekening gecontroleerd en zie tot mijn verbazing dat het foutief afgeschreven geldbedrag van 26/3 tot 2 keer toe teruggestort is. Ben benieuwd wanneer de bank daar achterkomt. We eten vanavond maar met een klein clubje omdat de jongeren uit zijn in Thamel en pizza gaan eten. Eigenlijk vind ik zo' n klein clubje veel gezelliger en 10 eters te veel aangezien iedereen door elkaar zit te praten over m.n. koetjes en kalfjes. Ook een nadeel is dat het douche water elke ochtend koud is omdat het warme water, dat de vorige dag opgewarmd is door de zonnepanelen, op is. Vandaag is het wel droog gebleven, maar de zon liet verstek gaan bij een temperatuur van 21 graden.

Zaterdag, 2 april, Kathmandu,
Ik had gehoopt op een zonnige vrije zaterdag, maar dat viel tegen. Het is weer bewolkt bij een temperatuur van 20- 22 graden. Ik was eigenlijk van plan om via Koteshwar naar Patan te lopen, maar per vergissing neem ik de verkeerde weg naar Thimi, richting Bhaktapur. Op zich ook een leuke weg, alleen erg stoffig en met veel uitlaatgassen. Eigenlijk zou ik een mondkapje moeten dragen, zoals vele Nepalesen al doen, want ik merk dat ik last krijg van een irritant hoestje met slijm productie. Als ik een samosa ( snack gevuld met pittige aardappel, curry, uien, erwten, vlees of groenten) ga kopen kom ik in gesprek met een paar jongens die fan zijn van onze Nederlandse voetballers m.n. Arjen Robben en van Persie. Zodoende weet iedereen in de wereld waar je het over hebt als je zegt dat je uit Nederland komt. Zoals alles hier, wordt ook de samosa verpakt in een stukje kranten papier: lekker goedkoop, milieu bewust en je kunt gratis te krant lezen ( in het Nepalees)

Zondag 3 april, Kathmandu,
Vandaag is het weer een bewolkte dag en het voelt klam aan door de hoge vochtigheid graad. Ook hier is het weer een beetje van slag. De fysio. collega' s, die allemaal een motor hebben, ondervinden hinder van de schaarste van de benzine verkoop. Er zijn vele benzine stations gesloten en op de zwarte markt is de prijs 3 x zo hoog als normaal. Nu blijkt dat de blokkade aan de grens met India opgeheven is, maar volgens de jongens is het een manier van de Nepalese regering om zo geld binnen te halen ter bekostiging van de verkiezing campagne die over 3 maanden plaats vindt. De regering is corrupt en geld is voor hun belangrijker dan de ontwikkeling van de economie van het land. Heel triest !
Vandaag veel schouderklachten behandeld.

Maandag 4 april: Kathmandu
Vandaag met Alok het ziekenhuis in gegaan om klinische patiënten te behandelen. Wat een verschil met Nederland !! Hier liggen de patiënten op een 10 cm dik matras. Er zit de hele dag veel familie om het bed. Zij wassen de patiënt (en niet de verpleegster). De verpleegsters delen alleen medicijnen uit en hulpen verschonen het bed. Alles wordt nog in papieren statussen geschreven en er is geen computer te bekennen. Patiënten lopen nog met okselkrukken die ze zelf moeten kopen (zijn in Nederland verboden) ( elleboogskrukken zijn te duur) Patiënten lopen zelfs met krukken op blote voeten, wat we in Nederland onhygiënisch en gevaarlijk vinden. Alle patiënten liggen heel passief in bed. Een verblijf in het ziekenhuis varieert van 300 rupies ( 2,50 euro op zaal,) tot 1500 rupies( 13 euro, alleen op de kamer). De meeste patiënten hebben geen ziekte kosten verzekering en moeten het uit eigen zak betalen. Maar arme mensen die het niet kunnen betalen mogen hier Pro Deo verblijven.

Dinsdag 5 april: Kathmandu.
Rupa vertelt dat haar schoonvader morgen 19 jaar overleden is. En ter nagedachtenis wordt nog steeds elk jaar 2 dagen gerouwd binnen de familie. Op deze dagen komt de familie bij elkaar en mogen ze geen vlees en zout eten. Maar het eerste jaar na het overlijden moet de echtgenoot en de zonen witte kleding dragen, mag er niet gefeest worden en worden de zoons kaal geschoren.

Woensdag 6 april: Kathmandu
Als Henk nog geleefd had zouden we vandaag 43 jaar getrouwd zijn. Maar helaas.......
Vandaag kennis gemaakt met yarsalgumba ( Latijnse naam is cordyceps sinesis). Het is een schimmel die als parasiet leeft in de larven van de wortelboorder ( vlinder/rups) Het groeit op 3500 meter hoogte in de Himalaya van Nepal. Het is een middel tegen hoofdpijn, tandpijn en allerlei ziektes. Maar ook wordt het gebruikt bij seksuele impotentie en daarom wordt het ook wel de Himalaya herbal viagra genoemd. Het wordt verzameld in mei en juni m.n. in Dolpa ( West Nepal). Het is erg duur: 1 kg kost 1500 dollar. Het ziet er uit als een klein takje. Ik kreeg het van een patiënt die elke dag zo' n " takje" in melk dompelt, waardoor het opzwelt en vervolgens moet men erop gaan kauwen. Volgens haar krijgt ze er veel energie van en verminderen haar vermoeidheid en klachten. ( maar niet dusdanig dat zo geen fysiotherapie meer nodig heeft).

Donderdag 7 april: Kathmandu
Vandaag heb ik maar een halve dag gewerkt: het was vandaag relatief rustig met patiënten Op deze mooie en warme dag had ik zin om naar buiten te gaan. Ik besluit om naar Pashupatinath te lopen. Via een sluiproute, waar nu geen controleur stond, kom ik weer gratis binnen. Het is nog steeds heel intrigerend om te zien hoe de doden gewassen worden in de Bagmati rivier en vervolgens gecremeerd worden op een brandstapel. Op de terugweg koop ik wat bananen. Terwijl ik over de brug loop en een banaan eet word ik heel onverwachts besprongen door een aap die mijn zakje bananen inpikt. Ik schrik me wild. Zonde van die bananen, maar gelukkig was mijn bril niet kapot.
Vandaag zie ik een hele rij wachtende mensen met lege gasflessen voor een winkel staan die hopen op gasvulling i.v.m.gas en benzine tekort in Nepal.

Vrijdag 8 april: Kathmandu.
Na werktijd ga ik met mijn collega Manisch naar zijn ouderlijk huis in Suchetan, aan de rand van Kathmandu. Het is 1 uur rijden met de motor door het stoffige en lawaaierige centrum van Kathmandu.
Hun huis ligt op een heuvel met een prachtig uitzicht op de Kathmandu vallei. Ze waren hun huis aan het verbouwen en uitbreiden om er in de toekomst een homestay van te maken.
Zijn ouders waren erg aardig. Pa en dochterlief spreken wel Engels maar zijn moeder nauwelijks. Ze hebben, zoals veel Hindoestanen, een tempeltje in hun huis waar ze 2 x per dag uitgebreid bidden en zingen en met belletjes rinkelen om de goden te vereren. Tijdens het eten leggen ze als ritueel ook wat rijst naast het bord voor de goden. Heel bijzonder om te zien hoe gelovig deze mensen zijn. We maken nog een wandeling in de omgeving en hun grond die ze verhuurt hebben aan een varkensfokkerij. Er is daar zelfs een Pinkster gemeenschap gevestigd, waar we binnen een kijkje mogen nemen. Ik slaap ook bij de ouders van mijn collega.

Zaterdag 9 april: Suchetan
Op deze vrije dag is de bouwvakker al vroeg aan het werk aan hun huis. Manisch vader vertelt dat hij hem goed betaalt nl. ,1500 rupies per dag ( 13 euro) en dat hij goed werk verricht. Alleen drinkt hij de hele dag wodka, zonder dronken te worden.
Ik krijg een Westers ontbijt met toast en omelet en een toastie met kaas en uien. Daarna maken we een flinke wandeling in het heuvellandschap waar verschillende bergstammen wonen. Op de top van de heuvels liggen twee prachtige Boeddhistische kloosters voor monniken en nonnen. Ook komen we diverse huizen tegen die door de aardbeving zijn vernietigd. Het is mooi weer en een temperatuur van 30 graden. Op een gegeven moment belanden we op een picknick veld waar diverse groepen mensen hun vertier zoeken met eten, drinken, dansen, kaarten en gezelschaps spelletjes. Ze zijn helemaal enthousiast als ik mee danst. Onderweg komen we vele struiken tegen met eetbare vruchtjes en prachtige rode rododendrons, die ze hier zelfs eten. Om 15.30 uur zijn we pas weer terug. Na een heerlijk koude douche gebruiken we een warme Nepalese lunch met rijst, aardappels, linzen en groenten. Meestal kookt Pa. Zij behoren tot de hoogste kaste genaamd de "Brahmin of Brahmana". Maar langzaam vermindert de grote kaste verschillen in Nepal omdat de mensen die tot de laagste kaste behoren steeds meer naar het buitenland gaan waar ze goed geld verdienen en zo hun kinderen een goede opleiding kunnen geven. Voordat het donker is maken we nog een rondje door het dorp waar Manisch veel mensen kent en ook een aantal patiënten behandelt. Rond 19.00 uur horen we vanuit het dal veel geroep en geschreeuw van mensen die hun huizen zijn ontvlucht a.g.v een aardbeving met een kracht van 4,5 op de schaal van Richter. Wij voelden niets omdat wij buiten liepen, maar de mensen binnen in hun huizen zagen de kasten en ramen trillen. Het duurde maar een paar seconden. Maar de mensen krijgen weer de schrik van hun leven. Tijdens en na het avondeten ( rond 20.30 uur) laat Manisch mij zijn Hindoestaanse geboorte bewijs zien waar beschreven staat waar en wanneer hij geboren is, onder welke gesternte en maan/ zon stand etc. Aan de hand van deze gegevens kan een priester later beslissen wanneer en wat moet gebeuren b.v. of je vriend of vriendin wel een goede match is en wat de beste tijd en datum is om te trouwen of andere rituelen te doen.

Zondag 10 april: Kathmandu
Aangezien Manisch zijn vader moet begeleiden naar de priester en de tandarts, zet hij me met zijn motor af in Thamel. Vandaar reis ik met een microbusje naar het ziekenhuis ( 45 min. voor slechts 25 euro cent) Ook vandaag is het warm, namelijk 30 graden. Met vijf fysiotherapeuten behandelen we vandaag 105 patiënten. Aan het eind van de werkdag ben ik weer blij dat ik lopend naar huis kan gaan.

Maandag, 11 april, Kathmandu
Vandaag is het nog warmer nl. 31 graden. Ook lijkt het iets later ' s avonds donker te worden nl. om 18.45 uur.
Ook nu zie ik diverse kinderen en volwassenen die na een arm of elleboogfractuur met pennen ( supracondylaire humerus of olecranon fractuur met intramedullaire pennen) forse bewegingsbeperkingen overhouden van niet alleen de elleboog maar ook van de pols en schouder. Vaak is dit te wijten aan het feit dat ze na de operatie niet of te weinig bewegen en pas na 3 maanden eventueel doorgestuurd worden voor fysiotherapie. Heel triest en het kost dan heel veel tijd en werk om dat weer goed te krijgen.

Dinsdag, 12 april, Kathmandu
Vandaag is het oudejaarsdag in Nepal. In het ziekenhuis gaf de directeur vanmiddag een nieuwjaars toespraak en kregen we limonade en een zoet bolletje ( naam vergeten).
In ons gasthuis mochten de kinderen van het weeshuis,waar een aantal vrijwilligers werken, genieten van limonade en een bord met lekkere dingen. Hier in Nepal wordt geen vuurwerk afgeschoten, maar wel lekker gegeten op oudejaarsavond en nieuwjaarsdag

Woensdag 13 april: Thimi
Vandaag is het nieuwjaarsdag. Iedereen is vrij. Vooral in Bhaktapur en Thimi valt er, naast het familie gebeuren, wat te beleven. In Bhaktapur wordt een 25 meter lange paal (lingam/ fallisch symbool), die gisteren met touwen en bamboe opgehesen is, weer naar beneden gehaald. Hier komt veel publiek op af. Ik ga er niet naar toe want tijdens de afgelopen dagen, toen Bisket Jatra werd gevierd, was het ook erg druk en vielen er 3 doden. Ik ga wel naar Thimi waar Sindur Jatra = het kleuren festival wordt gevierd waarbij met oranje kleupoeder wordt gegooid en men kleine tempeltjes met goden door de straten draagt en Newari Dhime muziek wordt gespeeld. Dit was wel de moeite waard vooral omdat het plaats vond in het oude gedeelte van Thimi waar veel oude tempeltjes, huizen en stoepa's staan tussen de locale bevolking.

Donderdag 14 april: Kathmandu
Vanochtend las ik in het nieuws dat gisterenavond een aardbeving had plaats gevonden in Noord Myanmar met een kracht van 6.9. Het was voelbaar in Bangladesh, India en zelfs wij in Kathmandu zagen de lampen op een neer gaan.
Dat we niet alles in de hand hebben bleek ook gisteren en vandaag weer uit het feit dat heel wat vluchten gecanceld werden in Kathmandu omdat het mistig was. Diverse vrijwilligers van ons huis, die naar Thailand en Maleisië vertrokken, werden daardoor getroffen. Hopelijk blijft mij dat bespaard als ik naar huis vlieg op 25 april.
Inmiddels is het afscheid nemen van patiënten vandaag al begonnen, ze vinden het allemaal heel erg dat ik vertrek.

Donderdag 15 april: Kathmandu
Vandaag is mijn laatste werkdag. Het voelt heel verdrietig want ik heb in het Orthopedisch ziekenhuis weer met heel veel plezier gewerkt. Zowel de patiënten als mijn collega' s hier zal ik erg gaan missen. Ik krijg zelfs een uitnodiging voor een etentje op zondag 24 april bij de hoogste officier van politie van Nepal als dank dat ik zijn vrouw fysiotherapeutisch heb behandeld. Ik word thuis opgehaald door haar bodyguard ( niet gek hè).
Na werktijd hebben we, samen met de collega' s, een afscheidsetentje. Het was heel gezellig ! We hebben zelfs nog gedanst en gezwommen. Ramesh brengt me met zijn motor weer naar huis. Dan pak ik mijn rugzak in voor de trekking. Om 6.30 uur moet ik morgenochtend al de taxi nemen, dus ik moet vroeg opstaan


Hierbij sluit ik mijn belevenissen tijdens mijn werkperiode in Nepal af. Het was weer een zeer bevredigende periode voor mijzelf, de patiënten en mijn collega' s.

Morgen begint de 8 daagse Langtang trekking. Hier maak ik een apart hoofdstuk van met de daarbij behorende foto' s. ( en dan plaats ook ook de foto' s van het laatste deel van mijn werkperiode)

Ik wens jullie het allerbeste en hoop veel reacties terug van jullie te ontvangen.

Groetjes van Francine.